Nieuws over het seizoen 2000-2001

1 2 van 2
2001-09-01Jaarboekstukje 2000 - 2001
Een mooi jaar, een leuk stukje. Het is ieder jaar toch weer een uitdaging om er een beetje een leuk verslag van te maken. Het hoogte punt van dit jaar was toch wel Henley, maar over het algemeen mag ik niet klagen over de resultaten van het afgelopen jaar.
Daarnaast heb ik ook erg veel geluk gehad met mijn mederoeiers en de coaches.

Het jaarboekstukje is hier te lezen.
2001-07-08De Henley Royal Regatta
Hier moet je als roeier, of roeiliefhebber, zijn geweest. Het mooiste evenement ter wereld binnen het roeien. En dat, gedeeltelijk, op kosten van de KNRB door mijn klassering in de Challenge Cup. Wel moest ik om aan het echte toernooi deel te kunnen eerst roeien in de qualifier. Dit is een time trial, waarvan alleen bekend wordt gemaakt wie er door mogen. Tijden van de verschillende mensen worden niet bekend gemaakt om het toernooi zo spannend mogelijk te maken.
Na een reis met boot op het dak van de bus van Ad kwamen Niels en ik op woensdag nacht aan in het Engelse stadje Henley on Thames. Daardoor had ik nog een tweetal dagen om me voor te bereiden op de trail van vrijdag. Dat trainen gebeurt op en langs de wedstrijdbaan, die op de Thames is afgezet met witte palen met daartussen balken om de deining van het langsvarende verkeer te dempen.
De time trail kwam ik, naar verluid makkelijk, door. Ik kon me dus nog een aantal dagen gaan voorbereiden op de eigenlijke wedstrijden.
Die wedstrijden zijn bleken een society festijn als Ascot of de Derby. Het zou mij niet hebben verbaasd als ik Gertjan Dröge tegen was gekomen.
Het skiffveld, de Diamond Challenge Sculls, is eigenlijk altijd een sterk bezet veld en wordt verroeid volgens een 1 tegen 1 afval systeem. Dit jaar deden onder andere mee: Mathew Wells (GBR), Tim Foster (GBR), Simon Stürm (SUI) en Duncan Free (AUS). Letterlijk en figuurlijk niet echt kleine jongens dus.
In mijn eerste ronde (de achtste finale) moest ik tegen een onbekende Engelsman, die vrij eenvoudig opzij werd gezet. Mijn start was weer als van ouds: hard en simpel. Na de doorstart tot de 500 meter kon ik terug naar tempo 25. Daarmee kon ik mij verzekeren van een overwinning met een kleine 4 bootlengtes.
De reacties na de race zijn van iedereen overweldigend. Je wordt aangesproken door wildvreemden met hoe goed ze het vonden. Echt heel leuk. De rest van de dag werd door gebracht in de stewards enclusure, waar heel posh Engeland zit, staat en flaneert.
De pyramide liet zien dat ik in de kwart finale tegen de Zwitserse Simon Stürm zou moeten varen. Dat zou zonder meer een zware kluif gaan worden. Stürm zat in 2000 in de Zwitserse Olympische 4x die op de World Cup in Luzern nog zilver pakte.
Bij het inroeien bleek het met mij echter niet helemaal goed te zitten. Ik kwam namelijk niet lekker in mijn ritme. Het zelfde gold voor de wedstrijd. Na een snelle, botte start lag ik duidelijk voor, maar 2116 meter bot rammen tegen de stroom in is te veel van het goede, zeker als je tegen een gerenomeerde roeier moet roeien. Ik hield het vol tot de mijl, maar daarna moest ik de Zwitser laten gaan.
Ondanks dat het niet zo ging als ik gehoopt had denk ik wel dat dit het hoogst haalbare was. Ik heb de dagen erna nog genoten van mooi roeien en de unieke sfeer die er rond dit evenement hangt. Het is zeker een wedstrijd waar ik nog eens heen ga. Als ik tegen de tijd dat ik er weer heen kan niet meer (kan) roei(en), ga ik kijken.

Do bring your jacket and tie!
2001-06-03De Zuidelijke RoeiBond
Zand in je slidings. Daar hebben deze wedstrijden altijd voor mij voor gestaan. De bevindingen dit jaar hebben daar geen verandering in gebracht.

De wedstrijd werd dan ook niet geheel voor niets gestart: er viel namelijk uitzending naar de Henley Royal Regatta te verdienen. Maar dan moest ik de Challenge Cup wel winnen. Door op de ZRB te starten werd dat al automatisch gedaan; de resultaten van de Randstad en de NK hadden me namelijk al genoeg punten opgeleverd om op de ZRB alleen nog maar laatste te hoeven worden, maar wel deel te nemen.
Het werd helaas dus ook een ietwat ongeïnspireerde serie wedstrijden. De time-trail, de eerste wedstrijd van het weekend, werd met een tweede plek afgesloten. De andere afstanden, 2000m, 1000m en 500m, werden met een zo klein mogelijke voorsprong gewonnen. Het resultaat was dat ik verreweg de meeste punten voor het klassement had verdiend. Na enig gedoe en discussie kreeg ik een uitzending naar de Henley Royal Regatta in de skiff.
Uiteindelijk een prima einde dus aan een geslaagd nationaal seizoen.
2001-05-20De Nationale Kampioenschappen
Altijd belangrijk: weten wie er de beste van Nederland is. Mijn tegenstand waren eigenlijk dezelfde mensen als op de Randstad Regatta, met dien verstande dat Gerritjan Eggenkamp in de plaats van Dirk Lippits startte.
In de voorwedstrijd werd gemakkelijk een startbewijs voor de finale behaald.
In de finale liep het allemaal niet helemaal zoals gehoopt was. Na een tegenvallende start lag ik in de tweede helft van het veld lag. Het duurde ongeveer 600 meter voordat ik weer goed in mijn ritme zat. Daarna moest de inhaal truc uitgehaald gaan worden. Mijn doel was namelijk om (minstens) tweede te worden. Gelukkig kwamen mijn versnellingen goed tot hun recht. Desondanks duurde het tot de 1750 meterlijn om op de doelstelling uit te komen. Pas daar haalde ik de skiffeur van Euros, René ten Thije, in.
De tweede plek, vijf seconden achter winnaar Gerritjan Eggenkamp, was in principe een gehaalde doelstelling, maar de manier waarop zorgde toch niet voor een volledig tevreden gevoel.

Met het einde van het seizoen in het zicht werd gekeken naar de volgende wedstrijd in het Challenge Cup circuit: de ZRB.
2001-05-06De Cologne Classics
Als gevolg van de Randstad mocht ik op kosten van de KNRB naar Keulen. Gerritjan Eggenkamp was de enige andere Nederlander in het SA 1x-veld.
Op zaterdag was de sterkste in het veld zondermeer de Duitse Marcel Hacker. Na de makkelijke voorwedstrijd was mijn doel dan ook niet winnen, maar zorgen dat ik het Gerritjan moeilijk zou kunnen maken. Dit lukte redelijk. Het verschil was uiteindelijk twee bootlengtes. Ruimte voor verbetering was er dus wel.
Voor de zondag hadden de oudgedienden Stefan Volkert en Stefan Röhnert (vele malen goud op WK's en Olympische spelen) zich ook ingeschreven. Gerritjan ging Röhnert opjagen en mijn doelstelling was dezelfde als zaterdag. De strategie werd ietwat aangepast: in plaats van snel starten heb ik de eerste 750 meter juist iets afgewacht, om vervolgens hard in de aanval te gaan. Dit bleek goed te werken. Gerritjan was inmiddels al wat vermoeider en kon mijn aanval niet goed pareren. In een spannende eindsprint trok hij wel nog net aan het langste eind, maar het verschil was nu maar een halve taftlengte. Met recht had ik het hem dus moeilijk gemaakt. Wedstrijd en weekend waren dus geslaagd.
2001-04-22De gRoningen Regatta
(voorheen de Randstad Regatta)
Helaas moest ik er dit jaar aan geloven: starten op Harkestede. Het zou weleenswaar alleen op zaterdag de SA-skiff zijn. Gelukkig viel het tot en met mijn finale mee met de golven.
De voorwedstrijd was zoals verwacht weer even wennen: hoe lang is twee kilometer ook al weer, hoe doe ik het, hoe doet de rest het? Na een redelijke start kwam ik in een vrij aardige cadans. Na vijfhonderd meter lag ik op een tweede plek. Aangezien er drie voorwedstrijden waren gingen de eerste twee van elke voorwedstrijd door. Mijn tweede plaats was geen moment in gevaar, dus heb ik de rest van de voorwedstrijd rustig uit gepeddelt.
De finale bestond uit: Dirk Lippits (Thêta), Benjamin Schuuring (Skadi), Gijs Vermeulen (Nereus), Thomas Dirksmeijer (Nereus), Frank Munnike (Aegir) en ik. De start werd verzorgd door Joost de Geus, die dat weekeinde zijn kamprechtersexamen met succes aflegde. Na een ietwat rommelige start ben ik maar eens om mij heen gaan kijken. Ik bleek derde te liggen achter Dirk en Gijs. Voor de 500 meter lijn passeerde ik Gijs. Door wat tussensprintjes werd mijn positie ten opzichte van de mensen achter mij beter. Ik was echter te veel bezig met wat er achter mij gebeurde, waardoor ik niet door had dat Dirk er stilletjes vandoor was gegaan. Een mooie tweede plaats werd daarom mijn deel, net als een uitzending met de bond naar Keulen.
2001-04-08De Skiffhead
Na avontuurtje in de verenigingsacht werd het weer tijd om het skiffen op te pakken. Het weekend na de Head was het namelijk tijd voor de skiffhead. Deze, voor mij, all-time favorite moest eigenlijk het seizoen openen. Het was dus belangrijk om hier goed voor de dag te komen. Om dat te doen werd er dus een aantal malen op de Amstel getraind, zodat alle bochten weer even opgezocht konden worden.
Op de dag zelf werd Erik Nieuwenhuisen geregeld om te coachen. Na een wat rommelige eerste kilometer kwam ik niet helemaal lekker in mijn ritme. Dit bleef helaas voort duren tot aan de finish. Het bochtenwerk had ik, op een paar schoonheidsfoutjes, zeer strak gedaan. Dat was op het moment van uitstappen na het enige waar ik blij over was... Zeven en een halve kilometer is namelijk best ver als je niet helemaal lekker zit te roeien. Eenmaal gedouched en aan de koffie bleek dat ik vijfde was geworden, hetgeen natuurlijk geen slechte prestatie te noemen is. Wel vond ik het gat met Gerritjan Eggenkamp (38 seconden) nog te groot.
Al met al wel een aardige opening van het seizoen, vooral ook omdat ik voormalig wereldkampioen en wereldrecordhouder Yuri Jaanson en voormalig keizer van de Amstel Frans Göbel voor was gebleven...
1 2 van 2
» Home  » Verslag  » 2000 - 2001