| Nieuws over het seizoen 2004-2005 | 
|
| 2005-07-04 | Tweede... (en terecht) Het viel gisteren niet mee. De benen waren nog moe en de tegenstander de beste tot dan toe. James Lindsay-Finn en Marc Hunter konden onze start ook niet helemaal bij houden, maar bleven veel beter in de buurt dan alle andere ploegen tot dan toe. Daarna was het echter snel gedaan met de pret. Bij de Barrier namen de Britten de controle over de wedstrijd en gaven die ook niet meer uit handen. Achteraf bleek dat ze deze race tegen ons ook echt wat wilden uitproberen. Ze zaten tijdens Henley voor het eerst met James op slag en wij waren de beste ploeg om dat onder druk tegen uit te proberen. Al met al ben ik behoorlijk tevreden met het resultaat op Henley. De video's die we hebben van de wedstrijden geven een beeld van een goed lopende ploeg. Zo voelde het ook. Het was lekker om weer eens zonder externe druk gewoon lekker een toernooi te varen. Zeker zo'n bijzonder toernooi als de Henley Royal Regatta. Dat je daar moe van wordt of dat dat pijn doet is dan niet erg. Daar kun je dan gewoon een goed glaasje Pimm's tegen gebruiken... |
| 2005-07-03 | Ook door de derde ronde Dat de tegenstanders op papier minder goed waren dan die van vrijdag was zeker. Dit bleek tijdens de wedstrijd ook al vrij snel. Onze start gaf ons net als de voorgaande dagen een perfect uitgangspunt voor de wedstrijd: voor de tegenstander. In baan bleven we heel rustig uitlopen om bij de kwart mijl eigenlijk al vrijwel zeker te zijn van de winst. Dit wil niet zeggen dat het eenvoudig de boot terug brengen was. De Britse twee bleef genoeg aandringen om niet helemaal terug te kunnen zakken. De wind en de, de laatste dagen toenemende, stroom tegen zorgden er voor dat het zeker lang genoeg duurde voor we over de streep kwamen. Maar wederom winst. Vandaag, om 12.10 locale tijd, is de finale. Het gaat dan tussen ons en de lichte Britse dubbeltwee met aan boord James Lindsay-Fynn en Marc Hunter. Zij waren op de wereldbeker in Eton derde en in München vijfde. Wordt een harde dobber. |
| 2005-07-01 | En dat is twee Dat was een stuk moeilijker dan gisteren. Beechey & Wakefield, het boegenpaar van de Britse lichte 4- in Eton, hadden wel eens waar geen antwoord op onze start. In tegenstelling tot donderdag bleef deze ploeg plakken op een taft achter ons. Het verschil bleef heen en weer jojo'en tussen one foot en een halve lengte tot de mile post. Dat was het breekpunt. Gelukkig breken zij eerder dan wij. Vlak voor de mijl verkleinde het Britse koppel de afstand tot iets meer dan een puntje achterstand. Met de laatste energie werd de aanval definitief afgeslagen en een onoverbrugbare voorsprong genomen. Na 2112 meter was er 2 1/4 lengte tussen ons en de roze ploeg. Morgen is een race tegen Warnock & Griffin, wederom lichte heren uit de Britse boordgroep. |
| 2005-06-30 | En dat is één Tussen de golven van de oververtegenwoordigde plezier bootjes was het oproeien niet altijd even relaxed. Toch konden we op de momenten dat we dat wilden de opzetjes doen om warm te draaien. Tijdens het warmroeien kwamen we de tegenstanders voor het eerst tegen. Ze deden een proefstartje. Na die gezien te hebben zei ik tegen Ivo: "Als ze zo starten hebben we voor het einde van Temple island twee lengtes." Ik zat er een klein beetje naast: het waren er drie... De rest van de race was eenvoudigweg saai. Zelfs toen we de laatste 500 meter in tempo 21 lekker aan het stayeren waren liepen we uit. Dit was wel een erg eenvoudige race. Morgen zal het niet zo makkelijk worden. Dan moeten we om 17.30 GMT (18.30 MET) tegen twee lichte Engelsen die in de Britse lichte boordgroep zitten. |
| 2005-06-29 | Jasje dasje naar de Stewards De wedstrijden zijn begonnen. Wel eens waar niet voor ons, maar de sfeer is hier wel weer typisch. Mensen in de Stewards Enclosure liepen er weer scherp bij. Wij hebben ons alleen even op het water begeven tijdens de lunch pauze om een klein traininkje te draaien. Dit liep allemaal heel behoorlijk. Na de training werd het verplichte jasje dasje tenue aangetrokken en nog even tussen de heren Stewards en hun gezelschap naar de races staan kijken. De Nereus-acht zagen we hierbij vrij gemakkelijk door de eerste ronde komen. Morgen begint het toernooi voor ons. We kennen de tegenstanders in het geheel niet. Ook googlen hielp ons hierbij niet verder. Afwachten dus. |
| 2005-06-28 | Eerste outing op de Thames Na de wel verdiende nachtrust (het was gisteren immers 4 uur toen de wekker ging) hebben we vanmorgen de boot in elkaar geschroefd en kon er na het middaguur een rondje gevaren worden. Dit viel niet mee. De wind (tegen bij het oproeien) maakte het niet even makkelijk om weer snel de draad op te pakken. Na de baan een keer helemaal gevaren te hebben tot het uiterste keerpunt werd het tijd om ook de scherpte weer op te zoeken. Een aantal startjes, opzetjes en een lager stuk hard (ongeveer 400 meter) werden afgewerkt. Deze verliepen steeds beter. Het ritme en daarmee ook het roeien kregen we steeds meer onder controle. Morgen moeten we er weer vroeg bij zijn aangezien we dan voor het programma moeten varen. Ivo en ik hebben dan nog geen race. Voor ons begint het pas donderdag. We moeten dan tegen twee Australische roeiers, waarvan we beiden nog nooit gehoord hebben. Dat is dus even afwachten. Zie ook de loting voor de wedstrijden. |
| 2005-06-27 | Panama: check! De coaching van Ad heeft zeker nog zin gehad. We werden bevestigd in het gevoel dat Ivo en ik al een beetje hadden. Op zich niet heel erg, alleen moeten we er wel aan werken. Dat is de afgelopen dagen dan ook wat gerichter gebeurd. Vandaag is de reis naar Henley gemaakt. Een autorit naar Hoek van Holland, een boottochtje en daarna weer een stukje per auto naar Henley werd rond twee uur 's middags afgerond. Aangezien de boten pas 's nachts zouden aankomen hebben Ivo en ik de dag gebruikt om door het plaatsje wat rond te struinen. Hierbij is de laatste accesoire voor het toernooi gekocht: een gevlochten panama. |
| 2005-06-20 | Dubbel loopt lekker Na het afstellen van het bootje hebben Ivo en ik vrijwel iedere dag dat het ook maar enigszins kon gebruikt om te dubbeltweeën. Dit is eigenlijk vanaf het eerste moment goed gegaan. Wel hebben we ook nog vandaag, vier weken sinds het eerste afstellen, een kleine aanpassing gemaakt aan de stand van het voetenbord en hebben we nog een beetje hersteld van de inspanning van afgelopen weekend. Het was de eerste wedstrijdspecifieke belasting die we in een dubbel hebben gedraaid sinds het tweede Sevilla trainingskamp in de winter van 2002-2003. Met de inschrijvingen bekend wordt de planning rond de wedstrijd definitiever. We gaan met de Nereus-ploegen richting Engeland. Het onderkomen wordt door de organisatie voor ons geregeld, dus daar hoeven we ons ook niet meer zorgen om te maken. Het vertrek zal waarschijnlijk aanstaande maandag al zijn, dus dat geeft ons voldoende tijd om aan de stroming te wennen. De komende dagen staan in het teken van aanscherpen en de laatste belasting draaien. Ad Dubbeldam komt op woensdag ook nog even kijken of we een beetje op een zinvolle manier de boot voortbewegen. Met andere woorden, drukte alom. |
| 2005-05-04 | Op weg naar Henley In de komende tijd ga ik me samen met Ivo richten op de Henley Royal Regatta. Deze klassieker der klassiekers zullen wij zeker starten. De vraag is alleen nog in welk nummer. In eerste instantie waren we van plan te gaan dubbelvieren, maar verplichtingen van de beoogde ploeggenoten maakten dat moeilijk. Ons oog is daarom op de dubbeltwee gevallen. Het enige probleem is alleen nog even het regelen van een boot. Op Proteus blijkt in eens iedereen verzonnen te hebben om te gaan tweezonderen en op Nereus is het aantal dubbels duidelijk niet groot. Dat wordt dus nog even puzzelen. Een ander opmerkelijk feit was dat de maandag na de Randstad eerstejaars zwaar van Skoll m'n boot uit de stelling op de bosbaan heeft getikt. Dit heeft de nodige schade aan de nieuwste zware skiff van Proteus opgeleverd. Op het moment ligt de Jorg Janssen daarom ter reparatie bij Empacher. Tot ze terug is heb ik daarom de Speerstra tot mijn beschikking. |
| 2005-05-03 | Randstad Regatta Zoals gevreest heb ik niet aan de Skiffhead helaas niet deel kunnen nemen door de peesschede ontsteking. Pas een week na de skiffhead kon ik weer echt een beetje makkelijk gaan varen. Om toch nog iets te starten aan het begin van het seizoen ben ik me toen op de Randstad Regatta gaan voorbereiden. Op zaterdag van de Randstad zou het allemaal moeten gebeuren. De matige voorbereiding als gevolg van de pols werd in de voorwedstrijd nog niet afgestraft. Redelijk eenvoudig heb ik de finale gehaald door rustig voor de nummer 4 in mijn voorwedstrijd te blijven dobberen. In de finale was het anders. De vrij stevige tegenwind was voor mijn lichtepikken kracht (in combinatie met de wat minder gunstige baan 6) net wat te veel. Hierdoor verloor ik rond de kilometer te veel terrein en voer ik verder een volstrekt kansloze wedstrijd. Het valt niet mee... |
| 2005-03-28 | Derde en peesschedeontsteking Het Heineken weekend was wel weer vermakelijk. Ondanks dat het enige tijd geleden was dat ik op de Heineken gestart had waren er nog maar weinig dingen veranderd. Op zaterdag waren het natuurlijk de 2500 en de 250 meters die op het programma stonden. De eerste afstand ging heel behoorlijk: we voeren in een redelijk eenvoudig ritme met tempo 34 naar de streep en haalden daarmee een mooie tweede plaats in de afstand, achter Nereus. Een andere concurrent, Skadi, zat slechts een seconde achter ons. Voor de kortste afstand waren we geloot tegen Nereus. Na een slimme start liepen we in het eerste deel uit op de Nereiden. In het laatste stuk van de sprint werd er bij ons wat te veel gerost. Nereus kon daardoor wat dichterbij komen. Uiteindelijk bleek het verschil slechts één tiende van een seconde in ons voordeel te zijn. De Skadinezen hadden de afstand gewonnen. Zondag werd eerst de 750 meter vrij rommelig afgewerkt. Ondanks de afspraak om een goed goed ritme te vinden werd er vanaf de eerste haal al vrij bot geramd. Of dit geheel of gedeeltelijk aan de veranderde startprocedure lag weet ik niet, maar dat zal in ieder geval niet hebben meegeholpen. Het resultaat was een derde plaats achter Skadi en Nereus. De laatste en langste afstand van het weekend werd voor ons duidelijk niet de beste. Op de helft van de afstand verslapte de aandacht voor een verzorgde ritmische haal en werd het meer werken dan roeien. Tot die tijd hielden we de Rotterdammers en Amsterdammers keurig op afstand, maar na de Rozenoordbrug was het gedaan. De twee koplopers van het klassement haalden ons, net, niet in, maar finishden kort achter ons. De eindklassering was een verdiende derde plaats, duidelijk voor alles wat er achter lag, maar ook duidelijk achter de twee koplopers van het klassement. Bijkomend probleem was dat ik in de dagen van de Heineken een oplopend gevoel van pijn in mijn pols had. Een bezoekje aan de fysio bevestigde mijn vermoeden dat het een peesschede ontsteking was. Gezien de staat van de ontsteking was het zeer onwaarschijnlijk dat ik op de Head zal kunnen starten. Een paar dagen wachten hadden ook niet voldoende effect om starten op de Head te rechtvaardigen. Op dit moment is het zelfs onzeker of ik de skiffhead wel zal kunnen starten. Rustig afwachten is het enige wat ik er aan kan doen... |
| 2005-03-15 | In de kou naar de Heineken Na de koudste dagen in Nederland die ik me kan herinneren is het nu dan echt tijd geworden om weer eens een wedstrijdje te gaan starten. Komend weekend is het weer het weekend van de eerste Amstel klassieker, de Heineken Roeivierkamp. Het is voor mij een tijdje terug dat ik er aan mee heb gedaan, maar het heeft altijd op mijn lijstje met leuke wedstrijden gestaan. De loting is inmiddels achter de rug (zie www.nereus.nl). Wij staan (terecht natuurlijk) boven aan het lijstje, met Nereus, de eeuwige rivaal, direct achter ons. Dit betekent ook dat we de 250 meter tegen hen zullen varen. De komende dagen worden in Delft de laatste voorbereidingen getroffen. Iedere avond zullen we rond 5 uur ons op het water gaan begeven. Met het beter wordende weer is er dus geen reden om niet lekker te roeien! |